modričaINFO za sve ljude dobre volje
“Po povratku u grad u kojem sam odrastao zainteresovala me je jedna veoma zanimljiva i nesvakidašnja priča. Na šetalištu sam nekoliko puta naišao na jednu neobičnu i intrigantnu ličnost, čije odijevanje, gestikulacija, hod, pa i sama pojava nikoga nisu mogli da ostave ravnodušnim. Blagodeti informatičke ere, u kojoj se nalazimo, u mnogome su pomogli da riješim ovaj “misteriozni slučaj”. Bogata muzička karijera, život vrijedan najuzbudljivijih filmskih scenarija, dani ispunjeni pjesmom, muzikom i slikom, osmijeh i prijateljski savjeti samo su neke od osobina našeg, a svjetskog umjetnika Đorđa Gavrića…”
Omotnica ploče „Stoperka Mara“
Đorđe Gavrić je rođen u Skipovcu, živio u Velikim Radincima, Tuzli, Sarajevu, Beogradu, Londonu, Feniksu, Čikagu i Modriči. Proveo je djetinjstvo i mladost, školovao se, radio i stekao porodicu u Tuzli. Tu je počeo da se bavi rok muzikom 1964. godine. Formirao je prvi tuzlanski vokalno-instrumentalni sastav “AMORI” Bio je basista, pjevač, kompozitor i tekstopisac. Svirao je u sedam tuzlanskih rok sastava. Bio je prvi tuzlanski rok kompozitor i tekstopisac. Njegove pjesme “Avgustovski dan” i “Stranci”, bili su prvi tuzlanski hitovi šezdesetih, i dostigle kasnije jugoslovensku popularnost. Đorđe je sa grupom “Vokinsi” učestvovao na Prvoj jugoslovenskoj gitarijadi u Beogradu 1966. godine. Sa grupom “Quo Vadis” osvojio je prvo mjesto na Prvoj tuzlanskoj gitarijadi 1968. Bio je pjevač sarajevske grupe “COD” 1973/74. Bio je predpjevac i prateći vokal Zdravka Čolića na njegovoj jugoslovenskoj turneji 1974. godine. Te godine je učestvovao kao jedini kantautor na festivalu “Prvi aplauz ” u Banjaluci. Kao kantautor sa akustičnom gitarom, nastupio je više puta u TV emisiji “Na ti” koju je vodio pjesnik Duško Trifunović. Đorđe je tuzlanski rok muzičar sa najdužim muzičkim stažom.
Đorđe u Detroitu osamdesetih godina prošlog vijeka
Sa grupom “COD”, Đorđe je snimio svoje pjesme “Septembar”, “Cijela Tuzla jednu kozu muzla” i “Ludo te volim”, Gabora Lenđela”. Imao je uspješnu saradnju sa sarajevskom grupom “Indexi”. S njima je snimio vlastite kompozicije “Štoperka Mara”, “Rastanak u Luci” i “Kod Hajdučke česme”. Sarađivao je sa mnogim sarajevskim i beogradskim muzičarima” Za Fadila Toskića je napisao tekst i muziku za pjesmu “Vraćam se kući”, koja je bila jugoslovenski hit. U Beogradu je sa Lazom Ristovskim i Batom Kostićem osnovao “Super grupu”.
Đorđe Gavrić je 1970. kao apsolvent Više pedagoške škole u Tuzli, smjer engleski jezik i književnost, dobio studentsku vizu za Englesku gdje, je proveo godinu dana radeći i usavršavajući engleski jezik. U Londonu je upoznao djevojku, Amerikanku, Patricia Sušan McGowan, koju je doveo u Tuzlu, gdje su se vjenčali. Iz tog braka ima kćerku Izabelu.
Patricia Susan, McGowan, bivša Gavrić
Nakon nekoliko godina, taj brak je razveden i Đorđe se u Tuzli oženio sa djevojkom Mirom S(h)tulom, s kojom je dobio sina Aleksandra. Sudbina, kažu, tako je htjela, da se poslije izvjesnog vremena, Đorđe sporazumno razvede od Mire i po drugi put se oženi sa Patriciom Sušan. Njih dvoje su sa kćerkom Izabelom preselili iz Tuzle u Beograd. Tu je Đorđe dobio posao u sarajevskom UNIS-u, predstavništvo Beograd. Nakon obučavanja u Škotskoj i Njemačkoj, radio je kao serviser bankarske kompjuterske opreme u Srbiji. U Beogradu je upisao školu klasičnog slikanja na Radničkom univerzitetu. U to vrijeme se već bavio slikanjem na svili, primjenjujući modernu francusku tehniku slikanja, koju je naučio u Sarajevu, kod Petra Nuica. Prvu izložbu radova na svili imao je u Buzetu, Hrvatska, 1982. Doseljenjem u Beograd, Đorđeva supruga Patricia je dobila posao u Egipatskoj ambasadi, a desetogodišnja kćerka Izabela je početkom 1982. dobila filmsku ulogu u filmu Gorana Paskaljevića “Suton” u kojem su igrali Karl Malden, Pavle Vuisić, Bora Todorović, Dragan Maksimović…
Đorđe Gavrić je 1982. sa porodicom odselio u Ameriku, u Detroit. Tu je nastavio da se bavi muzikom i slikanjem. Imao je brojne samostalne i kolektivne izložbe u Detroitu – Rojal Ouku, Birmingemu, Čikagu, Sedoni i Windsoru. U Detroitu je, na velikoj izložbi u poznatoj galeriji “Scarab Club”, dobio značajnu nagradu “Memorable Mention” – Časno priznanje, za sliku na svili. Učestvovao je takođe, kao iseljenik, na izložbi jugoslovenskih slikara iz diaspore, u Narodnom muzeju u Beogradu. Na bivšem jugoslovenskom prostoru, učestvovao je na izložbama ili likovnim kolonijama, u Tuzli, Ulcinju, Buzetu, Pagu, Staroj Moravici, Apatinu, Paliću, Subotici, Šekovićima, Modriči, i triput zaredom u Francuskoj. Doseljenjem u Ameriku, Đorđe je imao prvi angažman kao muzičar, u bar-restoranu “Dimić’s Bar”, a zatim je dobio posao u “Stevenson” galeriji, kao art konsultant i prodavac slika. Svirajući u Dimić’s baru upoznao je i sprijateljio se sa poznatim kantautorom svjetskog glasa Rodriguzom. Đorđe je dugi niz godina, u različitim sastavima ili sam, pored Detroita, svirao i u Feniksu, San Hoseu, Torontu, i Windsoru…Kao vokalni solista, osvojio je 1986., na Nijagarinim Vodopadima, u Kanadi, naziv najboljeg pjevača među jugoslovenskim imigrantima Sjeverne Amerike. U Detroitu je snimio materijal za svoj autorski album od 10 pjesama. On je autor svih kompozicija, svih tekstova, i aranžmana. Album je objavila izdavačka kuća “Music Star Production” u Beogradu.
Đorđe Gavrić, je takođe pjesnik i prozni pisac. Mnogi radovi su mu objavljivani u novinama časopisima i knjigama, u Kanadi i Jugoslaviji. Bio je član Kluba pjesnika “Desanka Maksimović” u Torontu. Knjigu poezije “Preko mnogih rijeka” objavio mu je “Perun Pres” u Windsoru, Kanada. Ta knjiga je registrovana u Univerzitetskoj biblioteci u Torontu, na odjeljenju za Slavistiku. U Modriči je, kao pjesnik, dobio nagradu “Gajkov pjesnički šešir”. Pored stvaralačkog djelovanja, Đorđe se bavio i drugim djelatnostima; Radio je kao prevodilac u ”SODASO” sedamdesetih godina. Pred rat je radio kao prevodilac Evropske posmatračke misije u Tuzli, a u Americi je dugi niz godina bio prevodilac pri pravosudnim i mediciniskim ustanovama, kao i za različite potrebe jugoslovenskih doseljenika.
. Đorđe sa svojim studentima – japanskim inženjerima
Držao je par godina časove japanskim inzenjreima iz automobilske firme ”Nissan” u Detroitu. Vodio je TV i radio čas, za jugoslovenske doseljenike, i bio član Organizacionog odbora Jugoslovenskog etno festivala, u Detroitu, 1986. godine. Đorđe je proputovao Ameriku od Njujorka do Holivuda, San Franciska, Los Anđelesa, … od Detroita do Sent Luisa, Majamia, Feniksa… Prešao je “preko mnogih rijeka”, kako se kaže u njegovoj knjizi poezije- prešao je Misisipi, Misuri, Kolorado, Rio Grande, Rio Pekos, Au Sable River… Đorđe je veliki prijatelj američkih Indijanaca. Posjetio je rezervate gdje žive plemena Apači, Hopi, Pima, Yavapai, Navaho i Sijuksi.
Kuma Indijanka Freda Yellow Knife – Žuti Nož
Đorđe Gavrić je zaradio američku penziju radeći kao nastavnik engleskog jezika u osnovnoj školi Kinloch Elementary School, Dearborn, Detroit. Nakon penzionisanja živi naizmjenično u Americi i Modriči (BiH), i povremeno boravi u rodnom Skipovcu. Trenutno je u Čikagu.
Kuća Gavrića u Skipovcu
DODATNI DETALJI IZ BIOGRAFIJE:
– Sa plemenom Siuksi, u Južnoj Dakoti, potpisao je 2003. sporazum Srpsko-Indijanskog prijateljstva.
– Indijanci su mu dali indijansko ime – Waushpe Yuha Mani, u prevodu: “Onaj koji korača s mudrošću”.
– Đorđe je dočekao Novu 1990. godinu s Indijancima plemena Pima. Oni su mu ukazali čast, pozvavši ga da lovi s njima u rezervatu.
– Ispirao je zlato na rijeci Šekspir u Južnoj Dakoti.
– Preživio je oružanu pljačku od strane američkog crnca sa uperenom sačmarom.
– Preživio je “za dlaku”, rafalni napad “škorpionom”, albanskih imigranata na restoran u kojem je svirao.
– Jedna zvijezda u sazviježđu Auruga dobila je ime “Đorđe Gavrić”. To je rođendanski poklon od supruge Patricie, koja je ime registrovala kod Međunarodne Astronomske Unije u Švajcarskoj.
– Lepa Brena je Đorđu nudila 1979/80. godine da joj komponuje pjesme za prvu ploču.
– Goran Bregović ga je angažovao 1973. godine, da svira bas gitaru u grupi “Bijelo Dugme”, u osnivanju.
– Đorđe je prvi lansirao bas gitaru sa pet žica, u Tuzli 1965. godine, prije nego što je to uradio poznati proizvođač gitara “Fender”.
– Postao je poznat u Detroitu kao prvi i jedini slikar koji je slikao na svili.
– Dobio je likovnu nagradu “Časno priznanje” za sliku na svili – “Enlightment”.
– Ušao je u adresar likovnih umjetnika države Mičigen.
– Sa suprugom Patricia Susan McGowan – Gavrić, Đorđe se dvaput vjenčao, i dvaput razvjenčao. Sada su, kako kaže, jedno drugom najiskreniji prijatelji.
– Đorđe je kupio porodičnu kuću Gavrića u Skipovcu, 30 godina nakon što ju je otac prodao i odselio u Srem.
Autor: Dimitrije Živanović, dipl. profesor istorije i geografije
